Венска инсуфициенција претставува состојба при која вените не можат да ја исполнат својата улога на враќање на крвта од долните екстремитети кон срцето. Оваа состојба доведува до застој на крвта во вените, што може да резултира со различни компликации како отечени нозе, болка, појава на варикозни (проширени) вени, па дури и улцерации на кожата. Венската инсуфициенција е честа кај постарите лица, но исто така може да се јави и кај помладите, особено ако постојат други фактори кои ја поттикнуваат оваа состојба.
Венската инсуфициенција е состојба која се јавува кога венските залистоци, кои овозможуваат крвта во вените на нозете да се враќа нагоре кон срцето, не функционираат правилно или се оштетени. Како резултат на ова, крвта заостанува во вените на нозете. Главните причини за развој на венска инсуфициенција се постоење на генетска предиспозиција, зголемена телесна тежина, долготрајно стоење, како и бременост. Се смета дека возраста е важен фактор, бидејќи со текот на годините, венските залистоци стануваат помалку ефикасни.
Симптомите на венска инсуфициенција можат да варираат од благи до посериозни. Едни од најчестите симптоми се отечени нозе и глуждови, особено после долго стоење или седење. Друг симптом кој често се јавува е чувство на болка и тежина во нозете, како и замор, особено по долго стоење или седење. Освен тоа, може да се појават промени на кожата, таа да стане потемна или да се појават рани и улкуси, особено во подоцните стадиуми на болеста. Видливите, проширени и извртени вени се еден од најочигледните знаци на венска инсуфициенција. Дијагнозата на оваа состојба вклучува клинички преглед од лекар и дополнителни иследувања, како што се ултразвук на вените или венографија, за да се утврди степенот на оштетување на вените.
Лекувањето на венска инсуфициенција зависи од тежината на состојбата. За почетни форми на венска инсуфициенција, се препорачуваат промени во животниот стил, како што се редовна физичка активност, избегнување на долготрајно стоење или седење, како и носење на компресивни чорапи, кои ја подобруваат циркулацијата на крвта. Корисни може да бидат и лекови за подобрување на венскиот тонус и ублажување на симптомите на болка и воспаление.
Кај покомплицираните случаи, кога претходните методи не се ефикасни, потребни се хируршки интервениции за третман или отстранување на оштетените вени. Покрај ова, постојат и ласерски третмани кои се применуваат за затворање на дилатираните вени, или минимално инвазивни процедури, како што се радиофреквентни третмани, кои не бараат отворена хируршка интервенција и имаат побрзо време на опоравување.
Венската инсуфициенција е сериозна состојба, која може да има значително влијание врз квалитетот на животот на пациентите. Разбирање на причините и симптомите на ова заболување, како и примена на современите методи на дијагноза и лекување, се клучни за успешно управување со оваа состојба. Превенција преку здрави животни навики, редовна физичка активност и одржување на соодветна телесна тежина, како и навремено лекување се најдобар начин за спречување на прогресијата на венската инсуфициенција и намалување на нејзините долгорочни последици.
